maandag 9 januari 2012

Een goede buur


Het geblaf van mijn honden
maakt dat ik mij enigszins verbonden
voel
met de mensen van hiernaast
die haast
ook niet kunnen slapen vanwege m’n affectie
voor de executeurs van mijn protectie
in de nacht.

Hun kleine spruit
maakt wat geluid
maar de macht van de blaf
van Duitse komaf
ist sehr gut, ja.
En een dief die geheel onbezonnen
mijn barricades had overwonnen
werd tot stilstand gebracht
en meteen afgeslacht.

Toen werd het weer licht,
tijd om op te staan
en de buurman te begroeten bij het hek
maar gek,
hij stond er niet.
Want midden in de nacht
had hij getracht
me te zeggen
ze het zwijgen op te leggen.
Hij klom even over ‘t hek
en belandde in de bek
van mijn proactief alarm.

En niet om te dyaffen,
Maar met volle mond kunnen ze niet blaffen.

CLAUDETT DE BRUIN

Geen opmerkingen:

Een reactie posten