Midden in een nacht kwam ik de woonkamer in, hij sliep op de vloer op een matras, onschuldiger dan een baby zag hij eruit, alleen een duim in zijn mond ontbrak. Ik voelde opeens een razende woede in me opkomen en wenste dat ik een karwats had waarmee ik hem zou afranselen totdat hij helemaal doordrenkt in zijn eigen bloed lag. Vastgebonden aan zijn armen en voeten zou ik hem insmeren met een zalf waarin ik peper en zout had verwerkt. Ik keek op hem neer en voelde opeens een sterke liefde voor het slagersvak. ‘Hé, word wakker,’ fluisterde ik, trok al mijn kleren uit en ging naast hem zitten.
‘Huh, watisser?’
Toen zag hij mij naakt en zijn mond lachte. Na een eeuwigheid zou er weer entertainment zijn.
‘Niets,’ zei ik, ging zitten op zijn gezicht, drukte mijn apem[1] op zijn neus en mond. Zou ik hem zo kunnen verstikken? Maar hij schudde zijn hoofd, opende zijn mond, hapte naar lucht en hapte daarbij ook in m’n apem. Snel sprong ik op, hij zou me daar wel eens goed kunnen beschadigen, nu heb ik me echt onnozel gedragen.
‘Laten we naar de slaapkamer gaan,’ zei hij.
Zag ik iets superieurs in zijn lach? Hij voelde zich macho. We liepen de slaapkamer in, hij achter me aan en hield me met beide handen stevig bij mijn middel. Bang dat ik mij zou bedenken zeker.
Zag ik iets superieurs in zijn lach? Hij voelde zich macho. We liepen de slaapkamer in, hij achter me aan en hield me met beide handen stevig bij mijn middel. Bang dat ik mij zou bedenken zeker.
Hij ging op het bed liggen en trok me boven op zich. Ik pakte snel de KY-gel, perste wat daarvan in mijn hand, smeerde mijn apem ermee in en liet me zakken op dat stukje aanhangsel van hem. Toen ik wat stevig zat begon ik zijn schouders zachtjes te masseren, naar zijn hals toe steviger. Mijn beide handen waren rond zijn nek en met mijn duimen drukte ik masserend in zijn hals. Het voelde prettig aan in mijn handen. Zijn nek vroeg gewoon om omgedraaid te worden. Als hij op dat moment in een kip zou veranderen was hij meteen een dode kip. Ik kreeg er echt plezier in en drukte harder, steeds harder. Hij keek mij aan, eerst met verbazing, toen met angst en pijn. Hij rolde zijn hoofd heen en weer, pakte mijn beide polsen, maar ik had hem goed in de greep. Hij spartelde met zijn benen, zijn ogen wijd opengesperd, zijn gezicht leek op te zwellen. Ergens diep in mijn achterhoofd vroeg ik me af waar ik die kracht vandaan had om – een man nog wel – te wurgen. En vreemd, zijn penis bleef stijf. Ik drukte mijn lichaam harder op hem en mijn handen nog steviger om zijn hals, hij probeerde lucht te krijgen, ik lachte. Ik schrok en liet hem los. Hij rolde weg van me, hield zijn hals vast, rochelde, kuchte, hoestte. Zijn ogen traanden. Strompelde zo snel mogelijk de kamer uit. Dagenlang durfde hij niet in mijn buurt te komen. Ik lachte om de grote bochten die hij om me heen maakte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten